چند روزی بود که هوای شهرهایمان ابری وبارانی بود،

 و چه باران لطیف و دوست داشتنی !

آنقدر قشنگ بود که دلم طاقت نیاورد و با طرح پیشنهادی ...

لحظه ای بعد من و همسرم زیر باران رحمت الهی قدم می زدیم و

 از این هوای بی همتا  لذت می بردیم.

...اما بعضی وقتها یک هوای ابری و بارانی نه تنها زیبا نیست

بلکه انسان آرزو می کند که سریعتر این لحظه ها بگذرد

 و دوباره گرمای خورشید را احساس کند .

 تصادف جالبی بود ، وقت در هوای بارانی شهرمان ،

 آسمان خانه کوچک ما هم ابری و بارانی بود و چه لحظه های

 سرد و تاریکی ! که هردوی ما ساکنان شهر ( خانه کوچکمان)

 برای طلوع خورشید مهر و محبت ثانیه شماری می کردیم ....

وچه شیرین و زیبا بود صبحی که با طلوع خورشید و مهر آغاز شد .

به امید طلوعی بی غروب و به یاد داشتن قدر لحظه های با هم بودن !

( این مطلب شعر نو نیست.متن معمولی است  که

 بخاطر تنظیم با عکس اینجوری شده(